Η ασφάλεια είναι ένας τρόπος να ισορροπήσουμε την επίθεση και την άμυνα. Ωστόσο, αυτή η ισορροπία δεν είναι στατική καθώς η τεχνολογία εξελίσσεται και οι κακοποιοί και οι ιδιοκτήτες προσαρμόζονται σε αυτές τις αλλαγές. Η κοινωνία χρησιμοποιεί νέες τεχνολογίες για να μειώσει την απόστασης, από το σημείο που μία νέα τεχνολογία δίνει προβάδισμα μέχρι να βρεθεί η απάντηση στην προστασία του σπιτιού μας. Ενδιαφέρον παρουσιάζει ο τρόπος που οι δύο πλευρές αντιμετωπίζουν και ενσωματώνουν τις νέες τεχνολογίες.
Η εφαρμογή νέων τεχνολογιών ασφαλείας μπορεί να είναι αργή και απαιτεί συμφωνία και συντονισμό από την κοινωνία, καθώς και μια μακρά διαδικασία προμηθειών (απόκτηση) μέχρι να τις υιοθετήσουμε. Αντίθετα, ένας κακοποιός μπορεί να χρησιμοποιήσει αμέσως τις νέες τεχνολογίες για τις επιθέσεις του. Αυτό συμβαίνει γιατί οι κακοποιοί είναι πιο ευέλικτοι και μπορούν να προσαρμοστούν πιο εύκολα στις νέες τεχνολογίες. Για παράδειγμα, στο παρελθόν, ένας ληστής τράπεζας θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει ένα νέο μηχανάκι για να διαφύγει από την αστυνομία, ενώ η αστυνομία θα έπρεπε να αγοράσει ένα αστυνομικό αυτοκίνητο, να αναπτύξει κατάλληλη εκπαίδευση και πολιτικές για τη χρήση του. Αυτό δεν είναι εύκολο και μπορεί να πάρει πολύ χρόνο, καθιστώντας τους κακοποιούς πιο προηγμένους στη χρήση της νέας τεχνολογίας.
Από την αδυναμία των αρχών επιβολής του νόμου να αντιμετωπίσουν το έγκλημα στο Διαδίκτυο, επιτράπηκε στους εγκληματίες να γίνουν πιο ευέλικτοι. Αντί για τις παραδοσιακές εγκληματικές οργανώσεις, ξεκίνησαν να εμφανίζονται νέοι εγκληματίες με γνώσεις στον κυβερνοχώρο, οι οποίοι δημιούργησαν ιστοσελίδες όπως το CardersMarket και το DarkMarket, και σχημάτισαν νέες ομάδες οργανωμένου εγκλήματος. Ενώ οι αρχές επιβολής του νόμου δεν μπόρεσαν να προσαρμοστούν τόσο γρήγορα, από οργανωτικής πλευράς, καθώς δεν μπορούσαν να απολύσουν τους αστυνομικούς της παλιάς σχολής τους και να τους αντικαταστήσουν με ανθρώπους που έχουν γνώσεις στον κυβερνοχώρο. Η αδράνεια και η τάση των αστυνομικών να αγνοούν το πρόβλημα επιβράδυναν ακόμη περισσότερο την αντιμετώπιση του θέματος, με αποτέλεσμα να περάσει μεγάλο διάστημα μέχρι να υπάρξει ισορροπία.
Υπάρχει ένα ακόμη πρόβλημα, οι ιδιοκτήτες πρέπει να αμυνθούν έναντι κάθε πιθανής επίθεσης, ενώ οι εγκληματίες πρέπει να βρουν μόνο ένα ελάττωμα που τους επιτρέπει να περάσουν τις άμυνες στην ασφάλεια του σπιτιού μας. Καθώς τα συστήματα γίνονται πιο περίπλοκα λόγω της τεχνολογίας, γίνονται δυνατές περισσότερες επιθέσεις. Αυτό σημαίνει ότι οι κακοποιοί έχουν το πλεονέκτημα της πρώτης κίνησής δοκιμάζουν πρώτοι τη νέα επίθεση και οι ιδιοκτήτες πρέπει να ακολουθούν τις εξελίξεις.
Φυσικά, υπάρχουν εξαιρέσεις. Υπάρχουν τεχνολογίες που ωφελούν άμεσα τον ιδιοκτήτη και δεν είναι καθόλου χρήσιμες για τον επιτιθέμενο – για παράδειγμα, η τεχνολογία αναγνώρισης δακτυλικών αποτυπωμάτων επέτρεψε στην αστυνομία να αναγνωρίζει ύποπτους αφού είχαν φύγει από το σημείο του εγκλήματος και δεν παρείχε κανένα αντίστοιχο όφελος στους εγκληματίες. Ορισμένες τεχνολογίες ωφελούν και τους δύο, αλλά παρέχουν ακόμη περισσότερο πλεονέκτημα στους ιδιοκτήτες.
Παρόλα αυτά, στην ασφάλεια τείνουμε να αντιδρούμε και να παίρνουμε νέα μέτρα μόνο ως απάντηση σε έξαρση της εγκληματικότητας. Είμαστε αργοί στην εφαρμογή τους και ακόμα πιο αργοί στο να τα εφαρμόσουμε σωστά.
Αυτό το άρθρο δημοσιεύθηκε ως απόσπασμα στο πρόσφατο βιβλίο του Schneier, “Carry On: Sound Advice from Schneier on Security“.
